Czym jest samookaleczanie?

Każdy z nas inaczej radzi sobie ze swoimi problemami. Ludzka psychika jest przystosowana do radzenia sobie z bólem, niepowodzeniami i trudnościami. Samookaleczenie to objaw autoagresji, który objawia się, gdy presja, frustracja i napięcie jest na tyle spotęgowane, że wydaje się ono jedynym rozwiązaniem dla rozładowania ciążącej bezsilności. Ból fizyczny daje poczucie otrzeźwienia, a także władzy nad swoim ciałem i bólem. Dziecko czy nastolatek, który zostaje pchnięty w kierunku samookaleczenia, usiłuje poradzić sobie tym samym z ciężarem codzienności i problemów, które są ponad jego możliwości. Jak? Sposobów na zadawanie sobie bólu jest mnóstwo, a może być to między innymi cięcie skóry żyletkami, gryzienie, wyrywanie włosów, uderzanie głową o twardą powierzchnię, czy też okładanie się pięściami.

Dlaczego?

Przyczyn może być równie mnóstwo. Pchnąć do samookaleczenia może traumatyczne przeżycie, życie w toksycznym środowisku lub znęcanie się fizyczne lub psychiczne. Jest to powodem poczucia bezsilności tak ogromnego, że ból fizyczny ma poniekąd za zadanie zastąpienie i zamaskowanie bólu psychicznego, z którym człowiek nie jest sobie w stanie poradzić. Samookaleczanie często dotyka dzieci adopcyjne oraz dzieci znajdujące się w rodzinach zastępczych. Gwałtowna zmiana środowiska staje się niekiedy traumą tak ogromną, że młody człowiek, nie będąc sobie w stanie z nią poradzić, decyduje się na zachowania autodestrukywne.

Jak można sobie pomóc?

Celem naszej Fundacji jest pomoc w codziennych problemach. Samookaleczanie nie jest jednorazowym incydentem, a problemem ciągnącym się zazwyczaj dość długo i wymagającym solidnej, przemyślanej pomocy. Pomoc dzieciom i młodzieży dotkniętym samookaleczaniem jest ciężka, gdyż trudna niekiedy jest nawet sama diagnoza problemu. Człowiek taki zazwyczaj wybiera do okaleczenia miejsca, które jest w stanie zasłonić ubraniem lub biżuterią, więc odkrycie problemu często następuje dopiero po pewnym czasie. Pragniemy pomóc osobom dotkniętym problemem poprzez przede wszystkim jego zrozumienie. Kluczowym jest, aby pomóc nauczyć się poprawnego kontrolowania swoich emocji, a także znaleźć inne rozwiązania na radzenie sobie ze stresem. Młody człowiek, który zadaje sobie ból, często tym samym szuka pewnego rodzaju ulgi psychicznej, dlatego kluczowym jest pomoc w odbudowaniu relacji międzyludzkich, podkreślanie wsparcia ze strony najbliższych, rozmowa, dokładne wysłuchanie i przede wszystkim wsparcie. Jest to z pewnością problem, którego nie rozwiąże się szybko. Poprzez podjęcie odpowiednich kroków z pewnością jesteśmy w stanie powoli, lecz zauważalnie, przywrócić równowagę psychiczną młodego człowieka, a przez to pomóc mu poprawnie funkcjonować w otaczającym go świecie.